Behalve het geruis was er ook een diep, reutelend gegrom dat haar deed opschrikken. Ze opende angstig haar ogen en keek om zich heen. Dit was niet haar eigen wereld, schoot het door haar heen – tot haar schrik en diepe teleurstelling. Haar toch al aan-getaste hoeveelheid moed liep weg als water in een toilet dat doorgetrokken wordt. Een hevige slagregen geselde haar, de steenhoop en een reusachtig beerachtig wezen, veel groter dan een kodiakbeer, dat gespannen heen en weer slofte. De vacht was geelbruin en ruig. De grote poten maakten flatsende en zuigende geluiden op de zompige grond. En er kwam uit zijn bek een geluid waar Pema kippenvel van kreeg. Ze kreeg het bovendien koud van de neergutsende regen die tot op haar huid doordrong. De angst leidde haar af van haar gevoel van teleurstelling. Als dit beest haar te pakken kreeg was het over en uit met haar leven.

In dit vervolg op Parallellum reizen de drie vrienden Mees, Lotta en Theo opnieuw naar deze andere dimensie om een Tibetaanse vrouw te redden die daar per ongeluk terecht gekomen is. Ze komen erachter dat ze inmiddels doorgereisd is naar een nog veel gevaarlijkere wereld: Traversum. De drie vrienden reizen haar achterna.

In dit verhaal worden naast de spannende avonturen en onverwachte ontmoetingen ook weer de favoriete thema’s van Henk van Kalken nader uitgewerkt: liefde en spiritualiteit.